Oktober 2010

Inmiddels ben ik alweer ruim een maand bij mijn nieuwe baasjes. En wat vliegt de tijd voorbij!! Inmiddels is autorijden de normaalste zaak van de wereld. Ik word overal mee naartoe genomen, naar de manege, op bezoek, naar het winkelcentrum, of naar de dierenarts. Ik vind het allemaal prima. Ik ontmoet allerlei andere honden en onderzoek allerlei nieuwe geurtjes. Daar kan ik enorm van genieten. Ik wil overal zo snel mogelijk heen om te zien, ruiken en vooral.. jummie proeven! Alleen vinden mijn baasjes dat minder goed, want volgen aan de lijn vinden ze erg belangrijk. In het begin had ik dan ook erg veel moeite om netjes aan dat lijntje te lopen, dat was maar niks. Ik was dan ook blij dat ik bij op gegeven ogenblik bij een natuurgebied mocht loslopen! Joehoehhh!!! lekker rennen en spelen! maar, ik houd  mijn baas altijd goed in de gaten want ik loop toch het liefst een beetje in de buurt zodat ik hen niet kwijtraak. Zo hebben ze me al eens gered uit de poten van een wel erg opdringerige herdershond. Die kwam zo grommend in de buurt dat ik bibberend in de armen van mijn baasje bleef.

Inmiddels ben ik 21 oktober begonnen met de puppycursus. En dat is leuk!! Ik zit in de groep bij een jack russell, twee bassett honden, een herder, een wit keeshondje en een bruin labrador hondje net zoals ik.

23 September 2010

Noa mag met 9 weken met ons mee naar Muntendam. Een eind rijden (ca 2,5 uur) en ze is dan ook bekaf als we eenmaal thuis zijn. Onderweg doet ze het keurig, ze ligt stilletjes op mijn schoot en na een paar vrachtwagens te hebben gespot duikt ze niet meer weg.

Thuis aangekomen mag ze uitgebreid rondsnuffelen in de alle ruimtes. Nieuwsgierig als Noa is ontdekt ze gelijk twee nieuwe wezentjes. Vrolijk kwispelend springt ze erop af, maar de wezentjes maken zich groot en blazen naar haar. Dat is vreemd! We halen onze twee geliefde katten maar even uit de woonkamer zodat Noa in alle rust haar nieuwe leefomgeving kan verkennen.
Na een uurtje, en gegeten en gedronken te hebben valt Noa als een blok in slaap op haar nieuwe kussen..

Om een uur of 11 gaan we zelf slapen en zal Noa voor het eerst in haar leven in een bench moeten slapen. Hoe zal dat gaan?

Enigszins verbaasd en ook vermoeid gaat ze braaf in de bench waar we wat snoepjes hebben verstopt. Ook haar knuffel uit het nest mag mee zodat ze zich niet alleen voelt.
Als het licht uitgaat en wij stil zijn begint Noa als een baby te huilen. Wij houden ons doodstil en verroeren ons niet. Gelukkig gaat ze na ongeveer 15 minuten heel moe en stilletjes slapen.... tot kwart over 4, dan moet ze er echt uit om een plasje te plegen. Daarna weer in de bench en ze slaapt tot 7 uur door, en het blijft droog.

Oh, wat zijn we trots op haar!