Zo aan het einde van het jaar gaan de dagen alweer snel voorbij en ben ik bijna 1,5 jaar oud.. Afgelopen periode alweer veel meegemaakt. Sinterklaasweekend werd hier uitbundig gevierd door de familie Kooi.. Het papier vloog in de rondte en ik heb heerlijk met de neefjes en nichtjes kunnen spelen, dolle pret!! Ook werd ik verwend met tal van botjes waar ik altijd zo dol op was...
Tsja.. want dat was de afgelopen periode steeds minder mijn hobby, ik wilde wel maar jammerde steeds als ik ze dan in mijn bek nam.. uiteindelijk leidde het ertoe dat ik mijn eten ook niet meer aanraakte omdat ik zoveel pijn had, maar natuurlijk liet ik dat niet merken. Een echt trouwe hond doet zoiets natuurlijk niet, daar ben ik veel te stoer voor. Mijn baasje vertrouwde het niet, ook niet omdat de dierenarts vaststelde dat er sprake was van kennelhoest. In overleg met Trees ging ik naar een andere dierenarts in Sappemeer. Deze vrouw wilde in mijn bek kijken maar dat liet ik maar zo niet toe. AFgesproken werd dat ik de dag erna nuchter terug kwam en dat ik onder narcose gebracht zou worden. De dierenarts vermoedde dat er iets in mijn keel was blijven steken en wellicht ontstoken was.
Zo gezegd zo gedaan. Na een paar keer bijspuiten (want ik wilde helemaal niet slapen!!!) was ik voldoende onder zeil zodat dierenarts Anneke goed in mijn keel kon kijken. en wat bleek? Er had toch iets gezeten waardoor mijn kaak helemaal ontstoken was, geen wonder dat ik niet meer kon eten. Het gevolg was dat ik op blikvoer gezet werd en een andere antibiotica kuur dan voor de kennelhoest zodat de ontsteking weggenomen zou worden.
Een week later was ik zo goed als de oude, en sinds enkele dagen eet ik weer botjes, smullen....
