Afgelopen donderdag werd ik in de auto gezet, dat is bijzonder met dit ongelooflijk warme weer. Op plek van bestemming zie ik het al: de dierenarts. Getver, daar heb ik echt geen zin in. De dokter betastte me op mijn buik en drukte op allerlei plekken. Stoer als ik ben reageer ik uiteraard helemaal nergens op. Mijn baasje vertelt de klachten: iets minder vrolijk, ik laat mijn eten staan en er komen vlokjes uit mijn vulva en 8 weken geleden was ik loops. Tsja, de dokter bespreekt of een sterilisatie een optie is. Daar was mijn baas niet van gecharmeerd, ze wilden misschien met me gaan fokken. Dat idee werd in de ijskast gezet want wellicht bleek dat ik een baarmoederontsteking aan het ontwikkelen was. Er werd overlegd met de assistente over het tijdstip. Over twee weken of nu (terwijl ik al bij de deur stond ten teken dat ik gewoon weer lekker naar huis wilde gaan). Besluit mijn baas.. Nu! Lieve hemel en voordat ik het wist had ik een prik in mijn bil en viel ik in ssslllaaaaaap....
Tegen de avond werd mijn baasje gebeld: het had niet langer moeten duren, de baarmoeder was zo enorm gezwollen van alle etter en pus. De keuze was juist gemaakt anders had ik ws het weekend niet meer overleefd als de boel geknapt was. De dierenarts was zelf ook erg verbaasd gezien de vage klachten. Ondertussen lukte het mij om met kap en al mijn netpanty van mijn lijf te kauwen, al mocht dat niet baten want gauw genoeg hadden ze me een nieuwe om gedaan. De dag erna werd ik opgehaald. Suf en ook blij ontving ik mijn baasjes. Godzijdank, eindelijk naar huis. Aldaar aangekomen viel ik in slaap en was met geen stok wakker te krijgen. Heerlijk zo'n pijnstiller waarop je de hele dag kan pitten. Zelfs een rondje wandelen was te veel, ik wilde niet verder dan het stuk gras om mijn behoeftes te doen. Eten had ik nog steeds geen zin in en drinken ook niet. Er werd een aantal keren druk overlegd met de dienstdoende weekendarts en zondag kreeg ik dan vanwege het suikertekort weer een paar aanvallen waar mijn baasjes behoorlijk van schrokken. Dinsdagmorgen weer op controle en trillend ging ik de kamer in. Ik was in een paar dagen tijd bijna 2 kg afgevallen en nu bleek ook dat ik schijnzwanger ben waardoor de melkklieren opgezet zijn. De urine werd ingeleverd en ik kreeg nog een antibioticum om de infectie in mijn lijf (alle organen zijn aangetast) ook nog op een andere manier te bestrijden. Er werd nog weer ander voer aangeboden en dat eet ik nu wel op, je krijgt toch honger na zo'n weekend. De medicijnen zijn minder om in te nemen: op ingenieuze wijze weet ik ze iedere keer weer uit te spugen, totdat ze mijn bek dicht houden en flink over mijn keel wrijven zodat ik wel door moet slikken!
Al met al, ups en downs en het gaat met kleine muizenstapjes weer de goede kant op.
