en... op naar de 18 maanden!!

Zo aan het einde van het jaar gaan de dagen alweer snel voorbij en ben ik bijna 1,5 jaar oud.. Afgelopen periode alweer veel meegemaakt. Sinterklaasweekend werd hier uitbundig gevierd door de familie Kooi.. Het papier vloog in de rondte en ik heb heerlijk met de neefjes en nichtjes kunnen spelen, dolle pret!! Ook werd ik verwend met tal van botjes waar ik altijd zo dol op was...

Tsja.. want dat was de afgelopen periode steeds minder mijn hobby, ik wilde wel maar jammerde steeds als ik ze dan in mijn bek nam.. uiteindelijk leidde het ertoe dat ik mijn eten ook niet meer aanraakte omdat ik zoveel pijn had, maar natuurlijk liet ik dat niet merken. Een echt trouwe hond doet zoiets natuurlijk niet, daar ben ik veel te stoer voor. Mijn baasje vertrouwde het niet, ook niet omdat de dierenarts vaststelde dat er sprake was van kennelhoest. In overleg met Trees ging ik naar een andere dierenarts in Sappemeer. Deze vrouw wilde in mijn bek kijken maar dat liet ik maar zo niet toe. AFgesproken werd dat ik de dag erna nuchter terug kwam en dat ik onder narcose gebracht zou worden. De dierenarts vermoedde dat er iets in mijn keel was blijven steken en wellicht ontstoken was.
Zo gezegd zo gedaan. Na een paar keer bijspuiten (want ik wilde helemaal niet slapen!!!) was ik voldoende onder zeil zodat dierenarts Anneke goed in mijn keel kon kijken. en wat bleek? Er had toch iets gezeten waardoor mijn kaak helemaal ontstoken was, geen wonder dat ik niet meer kon eten. Het gevolg was dat ik op blikvoer gezet werd en een andere antibiotica kuur dan voor de kennelhoest zodat de ontsteking weggenomen zou worden.

Een week later was ik zo goed als de oude, en sinds enkele dagen eet ik weer botjes, smullen....

Mijn eerste show

Uitgeteld lig ik bij mijn baasje bij te komen van een enerverende dag... mijn eerste show bij de NKC in Groningen..

Vanmorgen in alle vroegte werd ik voor dag en dauw na een korte wandeling in de auto gezet.. ik lag nog een beetje na te soezen van een heerlijke nacht in  mijn mand, totdat we de oprijlaan van Trees Dijk opgingen! Joepie! Ik sprong de auto uit om op zoek te gaan naar Jussi, waar ik altijd zo fijn mee kan spelen, onrustig rende ik langs het huis maar ik hoorde alleen geblaf, totdat Trees het hoekje om kwam zetten en ik mocht met mijn baasje even mee naar binnen want manlief lag nog in dromenland.. opgewonden stuiterde ik met Luna en Jussi door de kamer totdat we in de auto van Trees gehesen werden.. mmm.. dit was ik niet gewend en regelmatig keek ik dan ook even met mijn kop over de voorbank om te checken of alles nog goed ging, maar Trees en mijn baasje kletsten onverstoord verder.
Uiteindelijk kwamen we bij een hele grote hal met ontzettend veel honden, en wat een rassen! Ik keek mijn ogen uit en wilde het liefst met iedereen kennismaken. Maar dat werd afgekapt met een brokje voor de neus en gaan met die banaan, op zoek naar de ring waar ik moest 'showen': het kunstje wat ik sinds drie weken elke ochtend en avond met mijn baas oefen: een triangle lopen, heen en weer draven en eindeloos staan (het liefst met een kwispelende staart, maar dat doe ik niet altijd)..

uren..uren..uren later waren we dan eindelijk aan de beurt .. uiteraard vermaakte ik mij ondertussen met Jussi of ik deed net alsof ik sliep (totdat ik het volgende brokje in ontvangst kon nemen). Maar goed, we waren aan de beurt. Eerst moesten we met z'n zessen een rondje rennen, ik lette keurig op mijn baasje en rende in het juiste tempo mee. Als derde mocht ik mijn kunstje vertonen voor de keurmeester. Ze ging me betasten, en na al die uren wachten vond ik dat helemaal prima. Ik mocht een triangle lopen, daarna heen en weer en toen minutenlang staan voor de jury tafel. We werden bedankt en na een poosje mochten we weer een paar rondjes rennen. Uiteindelijk de prijsuitreiking: daar was ik helaas niet voor uitverkoren maar met een vijfde plaats waren mijn baas en ik zeer tevreden:

Hieronder het keurverslag:
Een elegante dame die van alles meer mocht hebben. Vrouwelijk hoofd, past bij het lichaam. Vriendelijke uitdrukking. Correct gebit. Goede hals, mooi droog. Uitmuntende schouder, opperarm te steil. Goede benen + voeten, maar zag graag meer bone. Goede ouderbelijning, maar te weinig tonvormig lichaam. Goede hoeking achter. Gaat vlot. Prima vacht. Toont uitmuntend ringgedrag.

al met al een : G

Mijn partner in crime Jussi deed het ook erg goed, zij is vierde geworden met een ZG. Jan de Groot deed het ook erg goed met zijn honden.

Ik ben er weer!!

Zoooooooo... dat was dat weer!! pfff, eindelijk ben ik klaar met mijn loopsheid. Hemeltjelief, de hormonen gierden door mijn lijf en ik (en mijn baasjes) wist soms niet waar ik met mezelf heen moest. Overal rook ik heerlijke geurtjes van andere reuen. Daarbij komt dat ik voor mijn gevoel bijna dood bloedde, mijn baasjes bleven me maar achtervolgen met de dweil. De broekjes die ik van hen kreeg at ik gelijk maar op want anders kon ik mezelf niet goed schoonhouden, uiteindelijk heb ik er 4 verslonden met inlegkruisjes en al. En gelukkig heb ik ze ook weer uitgepoept tot grote vreugde van mijn baasjes (nooit geweten dat men zo enthousiast wordt van mijn poep). Hulpeloos bleef ik maar trekken aan de lijn om maar zo dicht mogelijk bij een lekker reutje te kunnen komen, dan pardeerde ik met mijn staart in de lucht, neus in de wind om mezelf zo mooi mogelijk te etaleren. En met succes: de eigenaren van de reuen kregen het er spontaan benauwd van zo dolenthousiast werd hun hond van mij.. Om vervolgens weer verder te worden gesleurd door mijn baasje die mijn gedrag inmidddels spuugzat was.

Inmiddels zijn alle bloedspetters (ja heel smakelijk) verwijderd van deurposten, vloeren en de onderste treden van de trap. Ik kan me weer redelijk normaal voortbewegen doordat alle zwellingen van daar beneden weer geslonken zijn.

Ja, morgen eindelijk weer jachttraining, kan ik daar de boel weer flink onveilig maken, joepie!!!

weekendje Sibculo en mijn eerste loopsheid

Inmiddels ben ik alweer bijna 14 maanden oud, wat gaat de tijd toch snel (al heb ik daar niet zo heel veel besef van natuurlijk). Ik doe mijn best op de training volwassen hond, een extra cursus voor mensen die nog graag door willen trainen met hun hond. Ik mag alle oefeningen los doen en we doen met regelmaat een parcours waarbij ik door tunnels ren en door ringen moet springen en over hindernissen heen moet. Even wennen, maar uiteindelijk best wel leuk. Helemaal als de andere honden er een potje van maken, dan wil ik nog wel eens gezellig mee doen :-)

van 2 tot 5 september ben ik met mijn baasjes en Ed, Anneke en hun hond Ziko een weekendje naar Sibulo geweest. Ik leerde voor het eerst dat ik zelf in de auto kon springen, en dat vind ik aardig wat aangenamer dat al dat gesjouw met mij door mijn baasje. Nu spring ik in twee sprongetje zo achterin de auto en ga ik liggen om me te laten vastmaken in de gordel.
Aangekomen in Sibculo werden Ziko en ik aan een lange lijn aan de wokkel gelegd zodat zij in alle rust de bagage konden versjouwen en ons installeren. Ondertussen draaide Ziko en ik ons lekker vast in de lijnen, en af en toe kwam er iemand om ons te ontwarren  als we weer eens vast zaten. Uiteindelijk werd besloten om mij los te laten lopen in de hoop dat ik bleef.. natuurlijk ben ik zó braaf, dat ik de rest van het weekend om het huisje bleef dartelen en niet verder ging dan de tuin reikte. Ziko en ik werden volgestopt met allerlei potjes en pezen en konden daarom onze los op, voor het gemak verstopte ik eerst tien keer het mijne zodat ik eerst achter die van Ziko kon aanvangen. Helaas zonder resultaat. Ziko is echt de baas en liet me dan niet in de buurt komen.
Bij het park was een heel groot strand en bos waar ik lekker rond kon rennen en ik speelde dan met Ziko allerlei achtervolgings spelletjes.

De eerste nacht ging ik met mijn baasjes naar boven en moest ik in de kamer ernaast slapen.. Dat vond ik maar niks en loeide zodoende de boel bij elkaar. De volgende twee nachten mocht ik bij Ziko slapen en dat ging prima.

Het is nu 11 september en ik ben vandaag dan officieel loops geworden. Gelukkig is het niet zo erg maar ik moet nu de hele tijd aan de lijn lopen, dat is wat minder, maar het is niet anders.

mijn eerste jachttraining!

Op 23 augstus ben ik begonnen met mijn aller eerste jachttraining. Tegen half 8 vertrokken we richting Meerwijck (Hoogezand). Daar aangekomen zag ik al twee zwarte labrador honden. Leuk, we gaan wat doen! We liepen eerst naar een veldje toe waar enorm veel vliegen waren en er al een beetje mist ontstond. Daar mochten we even spelen om elkaar beter te leren kennen. Vrijwel direct sprongen de reutjes boven op mij waar ik niet zo erg van gediend was. Ik vluchte maar snel het bos in en maakte er een spelletje van.

Na het vrij spelen kregen de baasjes uitleg over de jachttraining terwijl we bijna dood geprikt werden door alle steekmuggen die er rondvlogen. We mochten ruiken aan een paar 'dummy's (volgens mij was het gewoon een dood dier want het rook er ook echt naar). Interessant zal ik maar zeggen.

Daarna gingen we in twee groepen apporteren. Dat had ik al wel vaker met mijn baasjes geoefend en vooral in het water vind ik dat helemaal geweldig!! Ik moet nu leren om in een rechte lijn de dummy op te halen en in een rechte lijn weer terug te brengen.
Na mij moesten de zwarte labradors maar die maakten er een potje van, ze vlogen alle kanten op in hun enthousiasme. Ondertussen ging ik met mijn baasje oefenen in het los volgen en de zit 'blijf''. Die oefening zat er nog goed in.
Aan het eind gingen de baasjes nog lekker koffie drinken op de parkeerplaats en kregen wij een bak water. Alle baasjes moeten komende week gaan oefenen met de dummy. Wij kregen de harige mee, ben benieuwd!

In vervolg krijgen we om de week les op verschillende locaties.

Vakantie!!!

Het is alweer even geleden maar ik heb vanaf 25 juni tot 11 juli mijn allereerste vakantie mee mogen maken. We gingen direct na de reünie naar een bosrijke omgeving in Brabant: Diessen-Baarschot. Ik heb nog nooit zoveel heide en bos gezien en ik heb nog nooit zoveel en zo hard gerend! Mijn baasjes keken er ook van op hoe hard ik achter de vele konijntjes aan kon rennen. En zodra ik een plas zag dook ik daar vol vertrouwen in om er vaak weer met een stok uit te komen die dan ver weg gegooid moest worden. 's Morgens ging ik regelmatig met mijn baasje een aantal kilometer hardlopen, zo kon ik al veel energie kwijt.
Ook zijn we een paar keer midden in het bos bij een grote boerderij wezen uitrusten na een uitputtende (vooral voor mij!) wandeling. Ik genoot van het verse water wat mij voorgeschoteld werd en mijn baasjes aten een aardbei gebakje met koffie.

riepen jullie mij?

helemaal in mijn element!

Ik mag graag kijken als mijn baasjes in de jacuzzi zitten:)

waar blijven jullie nou?

heerlijk even zwemmen!

Helaas werd ik 5 juli, nietsvermoedend getroffen door een aanval. Ik snap zelf ook niet helemaal hoe het gekomen is maar ik begon erg te schudden met mijn hoofd. Mijn baasje nam het zekere voor het onzekere en heeft contact gelegd met de dierenarts. Al tijdens het telefoongesprek viel ik zomaar op de grond en was ik weg. Niet aanspreekbaar. Waarop alle alarmbellen blijkbaar zijn afgegaan en even later was ik in de dierenkliniek in Diessen. Al kwispelend van opwinding vroeg ik me even af wat ik daar deed. Ik werd uitgebreid onderzocht maar de dierenarts kon niets vinden. Ik kwam ook over alsof er niets meer aan de hand was. Ik werd opgesloten in een bench en mijn baasjes vertrokken.

Aan het einde van de dag kwamen ze me ophalen. Wat waren we blij dat we elkaar weer konden zien!!!! Ik danste de hele kliniek door. De dierenarts verklaarde niets meer opvallends te hebben gezien, behalve dat ik ontzettend lief was en dat ik een paar keer uitgelaten was. Afgesproken werd dat als mij dit weer overkwam we dan een hersenscan moesten laten maken en een bloedonderzoek. De dierenarts verklaarde de 'aanval' als epilepsie.

De dagen erna werd ik flink vertroeteld en geknuffeld en waren mijn baasjes niet uit mijn buurt te slaan. Heerlijk, al die aandacht, al die botjes.

Reünie!

Vandaag begon ik nietsvermoedend in het zonnetje mijn op het oog rustige zondag.. Alhoewel.. mijn baasjes maakten zich aardig druk. De auto werd volgepropt met allerlei spullen en ook mijn zak met voer ging mee.

Na een lange rit in de auto (gelukkig mocht ik er wel een paar keer uit om een plasje te doen en te drinken) kwamen we op bekend terrein. Voor mijn baasjes dan want ik had er geen idee waar ik nu weer beland was: In het land van Maas en Waal. Een parkeerwachter leidde ons naar een parkeerplekje en toen ik uit de auto werd gehaald rook ik allemaal hondjes.. wat, ik zag allemaal hondjes!!
En wat lijken we allemaal veel op elkaar!! Eerst moesten we ons melden en kregen we een grote naamsticker met een rood hartje, we moesten op de foto met z'n drieën. Prima, dat ben ik inmiddels wel gewend.

 Daarna liepen we (lees: trok ik mijn baasjes) naar de kennel waar mijn papa en mama (Tisha en Dustin) en nog allemaal andere moeders. Ik werd er enthousiast van om zoveel labradors bij elkaar te zien, en wat een mensen! Ik wilde iedereen wel even begroeten. Al vond ik het al gauw te warm worden. Nadat ik op de foto ben gegaan met mijn broertje (Douwe) en zusje (Kiki), had ik het wel bekeken. Mijn baasjes knipten de riem los van de halsband maar ik wilde alleen nog maar liggen in de schaduw.

Al gauw begonnen we aan een wandeling met het hele stel. Leuk hoor, van gekkigheid sprong ik natuurlijk in de meest modderige sloot die er te vinden was en natuurlijk sprongen een paar familieleden mij achterna, hihi! Na 1,5 kilometer haakten de kleinsten af en liepen wij door, ik vond het nog veel te gezellig.
bij terugkomst was er voor alle baasjes patat gebakken en allemaal hapjes. Voor ons waren er allerlei honden koekjes, yamm! na het eten vertrokken wij weer want ik geloof dat we nog een reis voor de boeg hadden.. op naar de VAKANTIE!!!!!!!!

ps: hierbij wil ik mijn fokkers Brigitte en Bernard bedanken voor de gezellige dag, het was goed georganiseerd en wij hebben het uitstekend naar de zin gehad!

Mijn eerste boottocht... en examen!!

Mijn baasjes overwegen om een bootje te kopen. Maarja, aangezien ik hun maatje ben moet ik ook op de boot. En dus moet ik het ook leuk vinden :-)
Zo gezegd, zo gedaan. Afgelopen zondag was het dan zover!
Nietsvermoedend werd ik in de auto gezet waarna we naar een groot meer gingen. Daar aangekomen bleken we niet op de goede plek te zijn en moesten we aan de andere kant van het meer zijn. Van deze kleine pauze was ik al aardig opgewonden geworden. bij de volgende stop bleek mijn riem helemaal vast gedraaid te zitten in de bestuurdersstoel. Met als gevolg dat we dus drie kwartier te laat waren bij de verhuurder van de boten.
Daar uiteindelijk aangekomen kregen we een grote boot aangeboden die vastgebonden lag aan.. een bewegende brug! Dat vond ik wel eng en gelukkig hielp mijn baasje me op de brug en zenuwachtig werd ik in de boot getild.. Mmm, vreemd ik heb geen vaste grond meer onder mijn voeten en alles beweegt.
In volle vaart vliegen we het meer op waar het behoorlijk waait en ik met mijn neus in de wind op de rand van de boot uitkeek over het water. Ik had nog nooit zoveel water om mij heen gezien maar ik had niet zoveel zin om erin te springen. Ik liep wat onwennig op de boot heen en weer en kreeg een botje van mijn baasje, waa rik ook niet zoveel zin in had. Ik ging maar lekker relaxed op mijn kleed liggen en viel in een diepe slaap...

Maandagavond 10 mei moest ik voor het examen 'jonge hond'. volgens mij was mijn baas meer zenuwachtig dan ik. Een grote man nam ons examen af. We begonnen met de oefening dat hij mijn baas een hand gaf en ik netjes moest blijven zitten. De eerste 10 punten waren binnen. Daarna moest ik het veld over en netjes mijn baas volgen en aankijken. Weer 10 punten. Vervolgens moest ik gaan liggen en blijven. Daarna riep mijn baasje het commando 'hier' en rende ik naar haar toe. Ik werd aangelijnd en de volgende oefening was langere tijd blijven liggen, ook dat ging goed. Daarna moest ik een achtje lopen en ook weer netjes naar mijn baasje kijken. 10 punten. Als laatste moest ik langs allemaal paaltjes heen en weer lopen. Ook dat ging goed. als afsluiter moest ik samen met mijn baasje door een hek en meost ik netjes wachten tot ik er ook doorheen mocht. In totaal 100 punten, een 10 dus!! Helemaal blij en lekker vol van alle koekjes die ik heb verdiend, yumm!!

lente!!!

Wauw!! Wat is het weer enorm omgeslagen! Nog maar een paar weken geleden liep ik nog te rillen door het bos heen en vond ik het koud om naar buiten te gaan.. Maar wat een zon plotseling zeg! En wat brengt die veel teweeg in mijn jonge leven. Er vliegen ineens allerlei dieren om mijn hoofd heen en sommigen nestelen zich ook diep in mijn huid om vervolgens met een precieze blik van mijn baasje er weer uitgepulkt te worden met een klein apparaatje. ik had er laatst een hele week een dikke bult op mijn kop, ik werd raar aangekeken.
Begin april ging ik met mijn baasjes naar een heerlijk park op de Veluwe bij Putten. In zo'n rietgedekt boerderijtje vertoefden we voor een week. Ze hadden een wokkel voor me gekocht en een hele lange lijn waardoor ik naar hartelust rond het huisje kon lopen. Zo was daar mijn eerste ontmoeting met een metselbij: Tsjongejonge, wat kan ik daar toch lang naar staren, ze hypnotiseren me bijna waardoor ik ze het liefst gelijk maar in mijn bek stop. Maar ja, of ze waren te snel of ik werd teruggefloten door mijn baasjes. Die zagen daar blijkbaar gevaar in.
In deze week heb ik mezelf aangeleerd om van alles te verstoppen onder het zand: graven dus! Wat een heerlijke bezigheid: vooral het om de tuin leiden van mijn baasje dat ik het ineens niet weer kan vinden. Om vervolgens na 5 minuten plots weer met mijn spul tevoorschijn te komen. Wat een heerlijk spelletje!
We heben heerlijk gewandeld door de bossen bij Putten en we zijn ook nog naar de Ermelose Heide geweest waar ik bijna omver werd gereden door een tank nadat we al een half uur achtervolgd werden door 6 gevechtshelikopters. Tsjonge, wat een belevenis!!

In de weken erna heb ik ook kennisgemaakt met het water! En wat ben ik daar dol op zeg! Zo dol, dat ik elke keer als we gaan wandelen er gelijk maar in spring (soms tot grote ergernis van mijn baasjes).. Soms gooien ze wat in het water en zwem ik er naartoe om het weer op te halen, helemaal blij word ik ervan!



Op de cursus 'jonge honden' bij Trees Dijk zijn we bijna aangekomen bij de laatste les. Op 11 mei moet ik examen doen.. Ik heb al veel bijgeleerd: met prikkels van andere honden en 'trimmers' toch mijn aandacht richten op mijn baasje. Soms vind ik dat nog moeilijk, maar het gaat steeds beter (mede dankzij al dat lekkers wat ik krijg toegestopt als ik het goed doe!). Hierna gaan we de cursus volwassen hond doen. Dan ga ik leren om alle commando's op te volgen terwijl ik los loop.. Hoe moeilijk ga ik het mijn baasjes deze keer maken?

boekentip: verliefd op mevrouw de wit van Ton Verlind

Feest!!!

Op de heuglijke verjaardag van mijn bazin publiceer ik deze blog. Afgelopen periode ben ik alweer flink gegroeid. Ik ben nu 32 weken oud en 17 kg. Een paar weken geleden kwam ik een hele leuke jachthond tegen die flink aan het graven was in.... het water! Daar had ik nog niet eerder mee kennis gemaakt en vond het altijd een beetje griezelig. Ik kan niet altijd held spelen he! Maar...  het was toch wel zo spannend en na veel aanmoediging van mijn baasje sprong ik uiteindelijk het water in! En wat voelde dat ontzettend nat!!! Mijn prachtige vacht werd omgetoverd in een zandachtige vlakte die volgens mij nooit meer droog zou kunnen worden. Ik knipperde met mijn ogen om nog enigszins zicht te houden op wat de jachthond aan het doen was: graven. Dat ging me nog iets te ver. Ik ben er na enkele seconden toch maar weer uit gesprongen en vond het wel welletjes.
Inmiddels is water mij niet meer onbekend en spring ik er met mijn vriendinnetje Myla elke keer weer in, tot frustratie van mijn baasje die me iedere keer probeert te weerhouden van het gespetter, lekker puh 'ik kom lekker toch niet!'
Halverwege februari kwamen er drie logeetjes in mijn huis vertoeven: Leah, Simeon en Sifra, de zus van mijn baasje. Ik vond het megagezellig: elke dag was er doorgaans iets te beleven en zat ik er met mijn neus (letterlijk) boven op! Het balletje van Leah's toren heb ik omgetoverd tot 'uranus', een prachtig resultaat, al zeg ik dat zelf. Ook was ik getuige van het kraamfeest waarbij er 32 mensen voor het eerst in mijn leven mij allemaal aanraakten en me lieve dingen toefluisterden. Ik heb me maar keurig gedragen met zoveel baasjes in de buurt. Mijn baasjes gloeiden van trots dat ik zo braaf was!

Gister mocht ik getuige zijn van de diplomauitreiking van een van mijn baasjes. Eerlijk gezegd had ik er weinig oog voor. Mijn botje en lekker op mijn kleedje liggen vond ik toch iets belangrijker. Alhoewel, er werd zoveel geklapt waar ik in het begin toch wel enorm opgewonden van werd en even van mijn kleedje kwam om te kijken wat er precies gebeurde. Niets, dus na vier keer bleef ik lekker knagen op mijn bot en genoot van de belangstelling. Ik werd zelfs speciaal welkom geheten op de bijeenkomst. Het is toch ook zo'n belangrijke taak: hond zijn.

Vandaag is mijn baasje jarig en word ik ook extra verwend. Ik heb een nieuw kussen gekregen en er zijn nieuwe botjes gekomen en een frisbee waar ik lekker hard achteraan kan rennen, joehoehh!!!!!

kerst, oud en nieuw

al een poosje niets meer geschreven... Ik ben inmiddels flink gegroeid. Met 25 weken was ik 15,3 kilo! Mijn baasjes vinden me iets te licht en ikzelf eigenlijk ook: als ik het woord ETEN hoor, dan spring ik overeind en trek een sprintje naar mijn voerbak. Inmiddels ken ik zelf de tijden ook al een beetje dus help ik mijn baasje graag herinneren als de tijd zover is.

met kerst kreeg ik een heerlijk enorm bot waar ik tot vorige week mee bezig ben geweest. Soms was ik er even flauw van en liet ik m een poosje links liggen totdat ik m opnieuw kreeg en dan was ik weer extra blij! Tegen de laatste dagen van 2010 hoorde ik buiten allerlei knallen. Het zei me eigenlijk vrij weinig dus vond ik het de moeite niet om erop te reageren. Stiekum vond ik het ook wel een beetje interessant. Nieuwsgierig als ik ben, wilde ik er dan ook heen als er zo'n lichtje op de straat tolde. Maar... dat mocht natuurlijk niet.
Op de allerlaatse dag zijn we naar vrienden van mijn baasje gegaan, daar zag ik weer mijn twee vriendinnetjes Jessy en Daisy. Supergezellig en ook 's nachts mocht ik bij hun slapen in plaats van in mijn eigen bench.

In het nieuwe jaar maakte de witte wereld plaats voor een hoop drassige stukken en alles werd weer groen en bruin. Heerlijk om samen met Myla erdoorheen te rennen tot grote ergernis van mijn baasje die mij vervolgens weer helemaal droog moest boenen. Maar, dat mocht de pret niet drukken. Ik geniet met volle teugen.

9 januari ben ik samen met de baasjes, Myla, en haar baasjes op nieuwjaarswandeling geweest in Drenthe. Ik heb nog nooit zoveel honden bijeen gezien, mn border collies. Mijn hemel, ik werd er opgewonden van en wist niet hoe snel ik bij iedereen moest snuffelen, likken en onderzoeken. Ik moest wel veel aan riem lopen, anders werd mijn baasje bang dat ik mezelf ging overbelasten. Op de momenten dat ik los mocht ging ik dan ook echt 'los'!!! Naar voren rennen en weer terug en met zoveel mogelijk hondjes spelen, heerlijk!!! Na de wandeling gingen we in een cafe warme choademelk drinken. Wij mochten onder de tafel liggen om lekker uit te rusten.....