Zoooooooo... dat was dat weer!! pfff, eindelijk ben ik klaar met mijn loopsheid. Hemeltjelief, de hormonen gierden door mijn lijf en ik (en mijn baasjes) wist soms niet waar ik met mezelf heen moest. Overal rook ik heerlijke geurtjes van andere reuen. Daarbij komt dat ik voor mijn gevoel bijna dood bloedde, mijn baasjes bleven me maar achtervolgen met de dweil. De broekjes die ik van hen kreeg at ik gelijk maar op want anders kon ik mezelf niet goed schoonhouden, uiteindelijk heb ik er 4 verslonden met inlegkruisjes en al. En gelukkig heb ik ze ook weer uitgepoept tot grote vreugde van mijn baasjes (nooit geweten dat men zo enthousiast wordt van mijn poep). Hulpeloos bleef ik maar trekken aan de lijn om maar zo dicht mogelijk bij een lekker reutje te kunnen komen, dan pardeerde ik met mijn staart in de lucht, neus in de wind om mezelf zo mooi mogelijk te etaleren. En met succes: de eigenaren van de reuen kregen het er spontaan benauwd van zo dolenthousiast werd hun hond van mij.. Om vervolgens weer verder te worden gesleurd door mijn baasje die mijn gedrag inmidddels spuugzat was.
Inmiddels zijn alle bloedspetters (ja heel smakelijk) verwijderd van deurposten, vloeren en de onderste treden van de trap. Ik kan me weer redelijk normaal voortbewegen doordat alle zwellingen van daar beneden weer geslonken zijn.
Ja, morgen eindelijk weer jachttraining, kan ik daar de boel weer flink onveilig maken, joepie!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten