Op de heuglijke verjaardag van mijn bazin publiceer ik deze blog. Afgelopen periode ben ik alweer flink gegroeid. Ik ben nu 32 weken oud en 17 kg. Een paar weken geleden kwam ik een hele leuke jachthond tegen die flink aan het graven was in.... het water! Daar had ik nog niet eerder mee kennis gemaakt en vond het altijd een beetje griezelig. Ik kan niet altijd held spelen he! Maar... het was toch wel zo spannend en na veel aanmoediging van mijn baasje sprong ik uiteindelijk het water in! En wat voelde dat ontzettend nat!!! Mijn prachtige vacht werd omgetoverd in een zandachtige vlakte die volgens mij nooit meer droog zou kunnen worden. Ik knipperde met mijn ogen om nog enigszins zicht te houden op wat de jachthond aan het doen was: graven. Dat ging me nog iets te ver. Ik ben er na enkele seconden toch maar weer uit gesprongen en vond het wel welletjes.
Inmiddels is water mij niet meer onbekend en spring ik er met mijn vriendinnetje Myla elke keer weer in, tot frustratie van mijn baasje die me iedere keer probeert te weerhouden van het gespetter, lekker puh 'ik kom lekker toch niet!'
Halverwege februari kwamen er drie logeetjes in mijn huis vertoeven: Leah, Simeon en Sifra, de zus van mijn baasje. Ik vond het megagezellig: elke dag was er doorgaans iets te beleven en zat ik er met mijn neus (letterlijk) boven op! Het balletje van Leah's toren heb ik omgetoverd tot 'uranus', een prachtig resultaat, al zeg ik dat zelf. Ook was ik getuige van het kraamfeest waarbij er 32 mensen voor het eerst in mijn leven mij allemaal aanraakten en me lieve dingen toefluisterden. Ik heb me maar keurig gedragen met zoveel baasjes in de buurt. Mijn baasjes gloeiden van trots dat ik zo braaf was!
Gister mocht ik getuige zijn van de diplomauitreiking van een van mijn baasjes. Eerlijk gezegd had ik er weinig oog voor. Mijn botje en lekker op mijn kleedje liggen vond ik toch iets belangrijker. Alhoewel, er werd zoveel geklapt waar ik in het begin toch wel enorm opgewonden van werd en even van mijn kleedje kwam om te kijken wat er precies gebeurde. Niets, dus na vier keer bleef ik lekker knagen op mijn bot en genoot van de belangstelling. Ik werd zelfs speciaal welkom geheten op de bijeenkomst. Het is toch ook zo'n belangrijke taak: hond zijn.
Vandaag is mijn baasje jarig en word ik ook extra verwend. Ik heb een nieuw kussen gekregen en er zijn nieuwe botjes gekomen en een frisbee waar ik lekker hard achteraan kan rennen, joehoehh!!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten